سروده ها در اين صفحه ، برگزيده غزل ها و اشعارم را با شما به اشتراك گذاشته ام.

تو كه بيقرار عشقى
به قرارِ عشق بازآ
كه قرار، رفته از من
شب انتظار، بى تو

.
تو تمام كوچه هايى
كه به گُل نشسته جايى
منِ ناتمام ابرى
پى هر بهار بى تو
.
برس اى شراب شبگير!
كه به لب رسيده جانم!
كه مسلّم است خوردن
غم روزگار بى تو...!

ببـند جامه ى إحرام !
طواف، دور دهان اش!
زمان به دور دهانش!
حيات ، دور دهانش!
كه جان به دور دهانش!
جهان به دور دهانش!
.
مسيحِ باز مصلوبى!
كنـارِ تيرك چوبى!
بدين درستى و خوبى!
نديده هيچ خدايى!
چه سود؟ دست حوارى
گرفته راه دهان اش!
.
.
تو روزِ معجزه ام باش!
هنوز معجزه ام باش!
براى هر چه بريدن
كنار چوبه دارم
دو تيغ تيز بيارم
كه سر رسيده زمانش...!
.
.
سـروده :
#مهدىمسلمىفر | روانشناس
.
.
#جهانبهدور_دهانش

جـنگل مجالى ميدهد مرغان دريا را؟
حل ميكنـد دريـا برايم اين معـمـا را؟
.
كام پـليكان... ماهى آزاد خواهد ديد؟
روباه... بازى ميدهد گاهى دلِ ما را؟
.
گم كرد... پشت بوته هاى دفترِ هر پلك
انـكارِ تو، اصـرار مرطـوبِ ورق هـا را
.
از بادبادك ها و دُرناها پرى باقى است
شايد كه روزى رد كنى ديوار حاشا را..!
.
روزى ميان سايه و خورشيد فصلى بود
آدم براى سيـب كافى بود حـوّا را
.
حالا ولى سلطان جنگل، خامِ آهوهاست
عـيسا خودش آزاد مى خواهد يـهـودا را
.
چون برّه هاى گلّه هاى از چـرا مانده
سـرگرم ميـخواهد دل چوپـان تنـها را
.
با من مدارا كن ولى....! خرگوش بازيگوش!
آرام تر پرتاب كن اين پا و آن پا را!
.
آرى! تمام اش كن همين امروز سنجاقك!
بازى قايـم باشـكِ امـروز و فـردا را
.
همبـازىِ پروانـه ها بودى، نفهميـدى
جان كندنِ از پيله بيرون آمدن ها را
.
من چون پرستوى مهاجر رو به رو بودم
هر روز، رو در رويىِ گرما و سرما را
.
بگذار شمع ديگرى پروانه ات باشد
هرچند بازى ميدهى عشاق صحرا را
.
قانون جنگل را براي جنگ ها بگذار
ديوانـه ميفهمد فقط قانـون اينـجا را
.
پيش از تمام صلح ها جنگى است...كفترجان!
بيـهـوده ميـذارى به پـاى عـشـق، آنـها را
.
اى كاش آهو ميشدى، من شير اين جنگل
جـنگ من و تو، صـلـح خواهد داد دنيا را!
.
.
جاده چالوس- شهرستانك
شــهــريــور مـاهِ     ١٣٩٧

قاشق آشى ام سياه و سفيد
بوم نقاشى ام سياه و سفيد
حوض بى كاشى ام سياه و سفيد
خانه خاكسترى شده بود... و بخت
سخت در خانه بسترى شده بود.
[بخت ما خانه را چه خواهد كرد؟]

.
تو ولى، حال ديگرى بودى !
صـبـح هـر روز آفتـابى تـر!
خـانـه ى آفـتـاب، آبـى تــر!
عصر هر روز هم شرابى تر..!

پشت در...، بـرقِ سيـمِ سـلام
با شبِ فـرق ها چه خواهد كرد؟
.
.
#مهدى مسلمى فر | روانشناس،
     ▫تهران، مهرماه ١٣٩٨
     ▫از غزل : در شب فرق ها كجا بودى؟

تركيب قند و عسل،
شيريني دهنت!
پر شد تمام تنم،
از عطر پيرهنت!
          
دمنوشِ سرخِ لبت
[داغ است و وسوسه گر!]
بسته است راه مرا
آغوش شب شكن ات

يوسف به قصـر عزيـز
از  در گذشت و رهـيد
من در حصــار توأم..!
با خَـلق طعنـه زنـت...!

پيراهن از عقبم ،
دَرّيده اي به تنم
وامانده ام به خطا
با چشم جامه كَن ات

من را كه بي سپرم،
آغوش باش و پناه !
پيروز كن تو مرا،
در جنگ تن به تنت...!

سروده #مهدي مسلمي فر
                ( آبان ماه ١٣٩٦ )

 #پي_نوشت
عاشقانه هاي شيرينِ چشم هاي تو را،
مهم نيست كه كجا ميتوان سرود...
در شربت سراي بازار اصفهان
 يا زير سقف دودىِ اين شهر هزار چشم،
مهم...
باران است كه ببارد،
وقتي كه تو
به خواندش چشم باز ميكنى...!

▫آهاى...! جوانترها!
فـرار را بگذاريد
بـراى آخر بازى
كه نيشِ ترس و تكامل
هميشه بُرده شما را
دوباره تا سر بازى
.
▫كه مهره هاى مردد
ميان رفتن و ماندن
و  تاس هاى مشدد
براى يك شبه بردن
تمام هيبت تان را
نشانده بر خر بازى
.
▫گُلى كه ناشى و محكم
درون مشت گرفتى
و كودكانه دو دست ی
كه رو به پُـشـت گرفتى
نميگذاشت كه باشى
تو دست برتر بازى
.
▫چه "جرأت" از تو بخواهم
چه يك "حقيقت" محكم
چه مارها بزنندت
چه پله ها ببَرندت
ورق نميخورى آسان
به سمت ديگر بازى
.
▫كـدام صفحه شطرنج
سپاه شاه نديده ؟!
كدام موج به ساحل
بدون ترس رسيده!؟
.
بترس و... بعد جلوتر...
برس به آخـــر بازى...!
.
.
#مهدي مسلمي فر | تهران، آبان ماه ١٣٩٨

... آواز پنجره هايم
بـاران و گريه تلخى
آرى مسـافر اشـكم
در اين عبـور و ترنم
.
آغــاز راه و بـهـارى
در آسمـان و زمـينم
گاهى چو خوشه  پروين
گـاهى چو سـاقـه گنـدم
.
هـمزاد شـك و يـقيـنى
وقتى ميان شب و روز
ترديــد از تـو نوشـتن
آرامش است و تلاطم
.
بـازآ..! كه برف نشـسته
بـر روىِ موىِ سياهم
بنشين..! كه چشم ببارد
بـر خشكسالىِ مردم
.
روزى سپيده برآيد
از بـازوانِ سـپـيـدت
اى تا سحر شب چشمم
در روشناى چشم تو گُـم...
.
سروده :
#مهدىمسلمىفر | #روانشناس
.

همبـازىِ پروانه ها بودى نفهميدى
جان كندنِ از پيله بيرون آمدن ها را

پيش آمده موى بلند ماه سيمايى
از دست هاى كوچك تو دورتر باشد؟
يا چشمهاى تو براى ديدن رويش
از چشمهاى هر رقيبى كورتر باشد.

▫ميگويى كه : "ميخواهمت،
اما دستم به تو نميرسد!"
.
.
ساده است عزيزم...!
فقط كمى روى غرورت پا بگذار!
و روى پاشنه ى دلت بلند شو...!
آنوقت خودت خواهى ديد :
ديوار من ،
از همه كوتاه تر است...!
.
.

تا بهشت بر پا شد،
سيب خورده شد جايى،
پر زد از دل آدم :
جستجوى حوّايى....
.
پس زمين مهيا شد،
تا سفر مهيا شد
گم شد اخر قصه ،
از بهشتِ رؤيايى
.
هان پسر! ندانستى!
روزگار مى گردد!
توشه جز سفر دارد،
كوله بار تنهايى...!
.
دور باطلى دارد،
پشت مهره چينى ها
تاسِ سرنوشت هر روز،
بازى من و مايى...!
.
روى صفحه شطرنج ،
نقشه ميكشى اما
حكم شاه ميگيرد،
هرچه حكم فرمايى!
.
پر درخت ميبينم،
خواب اين خراب آباد
هيچ هم نميخواهم،
[از بهشت...] فردايى
.
.
با من از شراب بگو ،
بـيشتر از اينها هم...!
پـيشتر بيا..! كه نماند،
هيچم از تو پروايى
.
من كه با تو آرامم،
رام ِ عالمم با تو!
با تو رام و آرامم!
با تو كه همينجايى...!
.
با تو كه همينجايى !
روى موج ماهى ها!
بر فراز مى روى و
باز مى روى جايى...
.
عشق...، خطّ معجزه ايست،
روى قلب ديوارت!
روى قلب سنگ ترين،
صخره هاى دريايى
.
با من اى نگارين تن!
در لباس حيلت رو!
تا به جبر بسپارم ،
اختيار رسوايى...!
.
.
#مهدىمسلمىفر |
#روانشناس
.
▫هرنج-طالقان، ١٣٨٥
.
#تاسفرمهيا_شد
.

"مرا دوست بدار:
      اندکی
      ولی طولانی...!* "
.
مرا دوست بدار:
كوتاه
ولي عميق و تمام عيار...!
.
    در اين دو راهي عاشقانه
    چه فرقي ميكند كه كدام بهتر است؟
    هميشه اين تويي
    كه انتخاب ميكني...!

#مهدي مسلمي فر

پي نوشت:
عبارت اول كه هيزم اين كلمات را برافروخت،
از #کریستوفر_مارلو (١٥٦٤-١٥٩٣) شاعر و نويسنده انگليسي است كه در ٢٩ سالگي درگذشته اما از او با عنوان پدر نمایش‌نامه نویسی بریتانیا یاد می‌شود. به نحوی که حتی ویلیام شکسپیر نیز از او تأثیر پذیرفته است.

آغـاز قصـه ام
از فال و از انار
در اشتقاق بود،
باقى قصه نيز
تا انتهاى شب
بر اين سياق بود...

كبريت سوخته
پايش شكسته بود
اما نمى نشست
شمعى كه آن سحر
تا پاى آفتاب
نور اتاق بود...

پروانه اى نماند
امشب براى شمع
تا من رفو كنم
با يك حواس جمع
بالى كه نيمه جان
روى اجاق بود

در سينه ام تنور
نان مى پزد ولى
با دست بى نمك
ديگر صبور نيست
قلبى كه سال ها
در احتراق بود

شال مرا ببند!
دست مرا نگير!
يك كاسه اب هم
پشت سرم بريز!
اما نگو عزيز!
راهى كه آمدم
يك اتفاق بود...!

يك اتفاق دور
از طفل نارسى
كه دست هاى او
در دست مادرش
هر چند مهربان
در اختناق بود

و ذهن كودكش
با هر عروسكى
يا دست كودكى
از جنس مادرش
همواره و هنوز
در انطباق بود

محكم مرا بگير!
تا عطر مادرم
محكم بغل كند
مردى كه پاى تو
بى هر بهانه اى
با اشتياق بود

دستت روى سرم...
دستت روى سرم...
[سرگيجه هاى تو
معصوم و كنجكاو]
دور سرم ولى
كل اتاق بود...

امشب مسافرم...!
[وقتى مسافرم]
با رنج ها بگو:
بر دوش لاغرم،
اين " بار" ، محكم و
اين "كار"، شاق بود

 يلداى ديگرى است
فردا براى من،
فرداى ديگرى است
يلدا براى من...
يلدا كه از " انار"
در ارتزاق بود

آرى! نبودنت
مانند بودن است
وقتى كه بودنت
مثل نبودن است...
آرى! وصال هم
عين فراق بود.

مهدى مسلمى فر | روانشناس
متل قو ، يلداى ١٣٩٨